شهدا رفتند برای دفاع از ناموس هایمان...!!

امــــــــــــا در ایران امروزی...!!

عده ای در خیابان میروند برای شکار ناموس دیگران...!!

این آقایون به ظاهر متمدن...

نگاه به ناموس دیگران را...

از نان شب هم برایشان واجب تر است...

درد علی دو گونه است:
یک درد. دردی است که از زخم شمشیر ابن ملجم در فرق سرش احساس می‌کند. و درد دیگر دردی است که او را تنها در نیمه‌شب‌های خاموش به دل نخلستان‌های اطراف مدینه کشانده... و به ناله در آورده است.
ما تنها بر دردی می‌گرییم که از شمشیر ابن ملجم در فرق‌اش احساس می‌کند.
اما، این درد علی نیست.
دردی که چنان روح بزرگی را به ناله در آورده است،تنهائی است. که ما آن‌را نمی‌شناسیم!!
باید این درد را بشناسیم... نه آن درد را…
که علی درد شمشیر را احساس نمی‌کند.
و...ما...
درد علی را احساس نمی‌کنیم

یک عمر تماشای دری خون آلود / یاد آوری حادثه ای سرخ و کبود
کم کم به علی بال پریدن میداد / ای تیغ نیازی به حضور تو نبود . . .
در بیت خدا شیر خدا را کشتند / داماد نبی امام ما را کشتند
یارب چه گنه داشت که در وقت سحر / آیینه روشن دعا را کشتند

دل آدم آنجا میسوزد که بعد ضربت مولی علی در مسجد و شهادتش میگفتند مگر علی نماز میخواند ...

در ایام ما هم ما یک سید علی داریم که مظلومانه و تنها دنبال و رهرو آن امام و مولا می باشد و مدیریت مملکتی را در دست گرفته که به امید خدا و انشالله میرود که زمینه ساز ظهور حجه ابن الحسن مهدی صاحب زمان شود.

حال ماهایی که مدعی منتظر بودن را داریم و سربازی امام زمان ... نمیدانم تاکنون چقدر تلاش کرده ایم این سید علی مان را به مردم و ملتمان بشناسانیم و از مظلومیت شدید خارج کنیم ...

گویا فقط بعد از ظهور است که ملت متوجه عظمت شخصیت این عزیز و بزرگوار خواهند بود و پی به تلاش ها و تدابیر بینظیر او خواهند برد ...

خدایا به حق این شبهای قدر فرج مولا مان را هر چه زود تر برسان ...

با تذکر دوستان و به احترام آنها این پست حذف شد